Amerika Birleşik Devletleri'ndeki yetişkinlerin tahminen %4'ü kendine zarar vermiştir. Yapılan son çalışmalar, kendine zarar verme davranışının en güçlü öngörücüsünün aşırı öz eleştiri olduğunu buldu.

Sevginin sürekli olarak başkalarından kazanılması gerektiğine dair inanç, klinik olmayan bir popülasyonda kendine zarar vermenin güçlü bir göstergesiydi.

Öz-şefkat içeren tedaviler, zihniyeti sevgi ve nezakete layık hale getirebilir.

Kişinin kendi vücuduna kasıtlı olarak zarar vermesi olarak tanımlanan kendine zarar verme durumu nispeten yaygındır. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki yetişkinlerin yaklaşık %4'ü kendine zarar vermiştir. Kişi kendine zarar vererek olumsuz bir duygu veya zihinsel durumdan kurtulmaya çalışıyor olabilir. Çoğu kişi kendine zarar vermenin kaygı veya depresyonun neden olduğu yüksek düzeyde duygusal sıkıntı ve olumsuz duyguları düzenlediğini bildiriyor. Kendine zarar verme ile ilgili bilinen birkaç faktör, olumsuz çocukluk deneyimlerini örneğin çocuklukta kötüye kullanım/travma, madde kullanımını ve ailede akıl hastalığı öyküsünü içerir. Ancak araştırmacılar, kendine zarar verme davranışlarını etkileyebilecek bilişle ilgili diğer faktörleri de araştırdı.

Son zamanlarda yapılan çalışmalarda, kendine zarar verme ile ilişkilerinde ruminasyon, öz eleştiri ve işleyen belleğin rolü (örneğin, bilgiyi geçici olarak tutan bilişsel bir sistem) gibi ek faktörler araştırıldı. Klinik olmayan üniversite çağındaki bir popülasyonda yapılan bir çalışma, daha yüksek depresif semptomları ve ruminasyon oranları olan kişiler arasında daha fazla sayıda kendine zarar verme davranışı olduğunu gösterdi. Çalışma belleği kendine zarar verme davranışlarını etkilemedi, ancak kendine zarar verme davranışının en güçlü göstergesi, öz eleştiri ve sevginin sürekli olarak başkalarından kazanılması gerektiğine dair bir inançtı. Bu bulguların bir uygulaması, özeleştiri düzeylerini düşürerek ve kişinin öz-şefkatini ifade etme yeteneğini geliştirerek kendine zarar verme müdahalelerini iyileştirmektir. Geleneksel tedaviler tipik olarak eğiticidir, kaynak temellidir ve genellikle çok etkili değildir. Öz-anlayış, özellikle öz şefkat, acı veya başarısızlık durumlarında özeleştiri yapmaktan çok, kişinin kendisine karşı nazik ve anlayışlı olmasını vurgular. Kendine zarar verme davranışlarını hedeflemek için öz-şefkati kullanan bilinen hiçbir terapi bulunmamakla birlikte, özel müdahaleler bu davranışları tedavi etmek için öz-şefkat eğitimini kullanabilir. Şefkatli Zihin Eğitimi veya Diyalektik Davranış Terapisi ile öz-şefkati birleştiren tedaviler, kendine zarar verme davranışını tetikleyebilecek altta yatan mekanizmaları ele alabilir. Gerçekten de, bu tedavilerin ana bileşenlerinden biri, öz eleştirel düşünmeye meydan okuyan ve daha dengeli bir duygusal tepki modeli geliştiren duygu düzenleme becerilerinin elde edilmesidir. Öz eleştiri oranı yüksek olanlar için duygu düzenleme becerilerini öğrenmek, öz eleştirinin bu duygusal etkilerini hedeflemek kendine zarar verme davranışını azaltabilir.

Kendine zarar verme olup olmadığına bakılmaksızın, “bilişsel çarpıtmalar (yani hatalı veya yanlış inanç)” veya öz eleştirel düşünceler insanlar arasında nispeten yaygındır. Kendiniz hakkında olumsuz düşünürseniz, kendinize “Bunu sana kim söyledi?” gibi sorular sormanız faydalı olabilir. Ayrıca "Aynı şeyi sevdiğiniz birine veya bir arkadaşınıza söyler miydiniz?" sorusuna cevabınız hayır ise belki de bunu kendinize de söylememelisiniz.