Anksiyete ve depresyon aynı madalyonun iki yüzüdür. Son birkaç yıldır, klinisyenler ve araştırmacılar, yeni bir sonuca doğru ilerliyorlar: Depresyon ve anksiyete, bir arada var olan iki bozukluk değildir. Onlar bir bozukluğun iki yüzüdür.

Endişeli misiniz yoksa depresyonda mısınız? Kesin teşhisin tedaviyi yönlerdirdiği ruh sağlığı bakımı dünyasında, anksiyete ve depresyon iki ayrı bozukluk olarak kabul edilir. Ancak gerçek insanların dünyasında birçok kişi her iki durumdan da muzdariptir. Aslında, çoğu duygu durum bozukluğu, anksiyete ve depresyonun bir kombinasyonu olarak ortaya çıkar. Araştırmalar, depresyonu olanların %60-70'inin aynı zamanda kaygıya sahip olduğunu gösteriyor. Kronik anksiyetesi olanların yarısında da klinik olarak anlamlı depresyon belirtileri vardır.

Psikiyatride komorbidite olarak adlandırılan anksiyete ve depresyonun bir arada bulunması, daha ciddi sonuçlar doğurur. Bozukluğun seyrini daha kronik hale getirir, işte ve ilişkilerde işlevselliği daha fazla bozar ve intihar riskini önemli ölçüde artırır.

Son birkaç yıldır, klinisyenler ve araştırmacılar yeni bir sonuca doğru ilerliyorlar: Depresyon ve anksiyete, bir arada var olan iki bozukluk değildir. Onlar bir bozukluğun iki yüzüdür.

Çifte bozukluğun özünde, ters giden bazı ortak mekanizmalar vardır. Araştırmalar, amigdaladaki "korku merkezi" de dahil olmak üzere beynin duygusal merkezlerinde gösterilen stres tepki sisteminin aşırı tepkiselliğine işaret ediyor. Olumsuz uyaranlar orantısız bir etki yaratır ve tepki sistemlerini ele geçirir.

Akıl sağlığı uzmanları genellikle kaygıyı depresyondan ayırt etmekte güçlük çekerler. Depresyon için en iyi sonuç veren tedaviler aynı zamanda kaygıyla da mücadele eder. Bilişsel davranışçı terapi , her iki koşulun merkezinde yer alan yanıt kalıplarını değiştirir. Ve depresyona karşı en yaygın olarak kullanılan ilaçların, seçici serotonin geri alım inhibitörlerinin sosyal fobiden panik atak ve travma sonrası stres bozukluğuna kadar bir dizi anksiyete bozukluğuna karşı etkili olduğu kanıtlanmıştır. Bir hastanın hangi ilacı alması gerektiği, semptomlardan ziyade neyi tolere edebileceğine bağlıdır.

Yaş da bir rol oynamaktadır. 40 yaşından sonra ilk kez bir anksiyete bozukluğu geliştiren bir kişinin depresyona da sahip olma ihtimalinin yüksek olduğunu gözlemlenmektedir. 50 yaşında ilk kez panik atak geliştiren birinin genellikle depresyon öyküsü vardır.

Genellikle anksiyete depresyondan birkaç yıl önce gelir. Şu anda, herhangi bir anksiyete bozukluğunun ortalama başlangıç yaşı, geç çocukluk/erken ergenliktir. Genç bir kişinin tedavi edilmediği ve bilişsel beceriler öğretilmediği sürece kaygıyı aşması olası değildir. Ancak kaygı ortaya çıktığında agresif bir şekilde tedavi edilmesi, sonraki depresyon gelişimini önleyebilir.

Ayrıca, kaygı ve depresyon, kaçınmacı bir başa çıkma stilini paylaşır. Acı çekenler, kendilerini rahatsız eden durumlarla başa çıkma becerilerini geliştirmek yerine korktuklarından kaçınırlar.

Uygulamada tedavi, aynı anda hem depresyon hem de anksiyeteye yöneliktir. Ayrıca bilişsel davranışçı terapi özellikle etkilidir ve her ikisinde de uygulama alanları vardır.

Bilişsel davranışçı terapi anksiyete ve depresyon varlığında %80-90 başarılıdır. Her psikoterapi, çok özel prosedürlere sahip olan BDT değildir ve her ruh sağlığı uzmanı BDT konusunda eğitimli değildir. "Hastalar gerçekten BDT aldıklarından emin olmalılar."

İlaç ve BDT, anksiyete/depresyonu azaltmada eşit derecede etkilidir. Ancak BDT, nüksetmeyi önlemede daha iyidir ve daha fazla hasta memnuniyeti yaratır. Tedavi ortalama 12 ila 15 haftadır ve hastalar altı haftaya kadar önemli bir iyileşme görmeyi bekleyebilirler.